In de week #126
Over wat ik schrijf, zeg, zie, lees, luister, denk en tegenkom
Ik liep vandaag de 1/4 marathon (10,55 km) in Rotterdam. Dat was erg zwaar want ik was amper voorbereid. Je vindt over dat gebrek aan conditie verderop in deze nieuwsbrief wat stukken. Een feministische vriendin bood me op het laatste moment haar startnummer aan omdat ze zelf verhinderd was. Dat wilde ik graag proberen. Maar of ik dan wel een plakkaat van de nieuwe Dolle Mina’s op mijn buik wilde spelden. En zo veranderde de loop ineens in een missie, dat werd mijn redding.
Omdat ik met de slogan liep en zo een soort ambassadeur werd van de feministische zaak, nam ik me twee dingen voor: ik mocht niet gaan wandelen (bij vermoeidheid) want dat is slecht voor de beeldvorming met al die camera’s en toeschouwers en ik moest de race uitlopen. Had ik die voornemens niet gemaakt dan was ik zeker afgehaakt of net voor de bezemwagen over de finish gegaan. Nu moest ik door.
In het begin ging het goed, ik liep zelfs onder mijn verwachtte tijd maar halverwege, toen het parcours omkeerde en de terugweg begon, kwam ik er achter waarom het tot dan zo soepel ging: de wind in de rug. Die had ik nu plots tegen. Mijn tempo per kilometer daalde met anderhalve minuut. Mijn lichaam ging bij iedere kilometer meer protesteren.
Figuurlijk zit de wind ook tegen. De Dolle Mina’s zijn opnieuw opgericht omdat vrouwenrechten overal onder vuur liggen. Je zou misschien niet direct verwachten dat er een link is met hardlopen maar die is er wel. Vrouwen mochten tot ver in de vorige eeuw namelijk niet deelnemen aan marathons. Omdat ze anders hun baarmoeder zouden verliezen, beweerden de mannen. Serieus. Ik schreef over die tijd en de link met nu mijn zondagse opiniestuk. Fijn als je het leest.
Lees: De wereld holt achteruit, hou het tegen
Een handleiding voor dieren bevrijden
Vorige week beloofde ik te schrijven over De Instructies, de radicale roman van NRC-columniste Caroline Trujillo over een groep dierenactivisten die een groot varkensslachthuis in as willen leggen. Het is een bijzonder verhaal omdat je als het ware middenin de actie zit. Dat Trujillo van oorsprong filmmaker is, geeft het boek ook echt een filmisch gevoel. Dat haar ouders doorgewinterde activisten waren die een militaire dictatuur moesten ontvluchten, zal ook geholpen hebben want het boek is ook een soort handleiding voor het uitvoeren van illegale acties. Daar verwijst de titel ook naar. Ik vond het vrij heftig. Maar er valt ook te lachen.
Lees: Waarom was er geen rel over dit boek?
Heftige thriller over consent
Ik bekeek online een film die in Nederland nooit in de bioscoop is geweest en ontdekte dat dat erg jammer is. De thriller, die zich afspeelt in een niet nader genoemd land, gaat op een diepgravende manier over consent en seksueel geweld. Gezien bijvoorbeeld de recente discussie over de nieuwe docu van Sunny Bergman schiet het bewustzijn op dat gebied nogal tekort.
Quitter la Nuit (Through the Night) uit 2024 is gemaakt door de Canadese Delphine Girard en slingert je als kijker heen en weer tussen allerlei mogelijke gedachten, waaronder de meest voor de hand liggende: wie is dader, wie slachtoffer en is er eigenlijk wel wat gebeurd? De indringende film bevat verrassende invalshoeken. Het is een thriller dus ik wil over het verhaal liefst helemaal niks zeggen. Sorry. Maar ik schreef er wel iets over.
Lees: Wat mannen niet willen weten
Lekker frisse klassieker
In de bioscopen draait nu Le Comte de Monte-Cristo, een avonturenfilm naar de klassieke roman van Alexandre Dumas uit 1844. Ik zag de film in januari op het filmfestival IFFR en vond die zo goed dat ik deze week gewoon nog een keer ben gaan kijken. Dat wil wat zeggen want de Franse box office hit duurt maar liefst drie uur. Maar opnieuw heb ik me geen seconde verveeld: de actie, romantiek, spanning, geweldige acteurs en bijzondere setting, het was allemaal weer fantastisch vermaak.
Ik schreef er in januari al over:
Het verhaal van de Graaf van Monte Cristo is, net als bijvoorbeeld zijn andere klassieker De Drie Musketiers, niet helemaal verzonnen. Alexandre Dumas, een van de beroemdste schrijvers ter wereld van wie ik pas recent ontdekte dat hij zwart was, baseerde zijn roman op de lotgevallen van Pierre Picaud, een schoenmaker die ten onrechte van verraad werd beschuldigd.
Lees het terug in editie #116 van In de Week.
Talent voor mislukken
Zoals hierboven beloofd twee verhalen over mijn hopeloze pogingen om het hardlopen weer op te pakken. Het zijn eerlijk gezegd meer stukken waarin ik tegen mezelf praat om er achter te komen wat er aan de hand is. En bijvoorbeeld over mijn onhandige karaktereigenschappen.
Een van de dingen waar ik helaas pas laat in mijn leven ben achtergekomen, is hoezeer ik hecht aan routines en plannen. Terwijl ik zelf echt het idee koester dat ik alles op de bonnefooi doe. De praktijk is heel anders, en ingewikkelder.
Lees: Wat er in mijn hoofd gebeurt als ik ren
Het tweede stuk gaat over mijn talent om te mislukken. Ineens deed ik de pijnlijke ontdekking dat ik al 15 jaar lang een beginner ben als het om hardlopen gaat.
Lees: Levenslang een beginner
Sociale Media
Dank
Tot zover deze met spierpijn gemaakte editie van In de Week, de persoonlijke nieuwsbrief van Francisco van Jole. Dank voor het lezen, je aandacht en voor alle reacties. Met een like maak je me blij. Ken je iemand die In de Week ook leuk zou kunnen vinden? Stuur deze editie dan gerust door.
Dank
En mooi zo n regelmatig inkijkje in het leven van n willekeurig ‘medemens’.
Dank, ik vind het altijd weer fijn om te lezen en tips te krijgen en blijf vooral mislukken met hardlopen, dan ben ik tenminste de enige niet.